ဒေါ်မူသိုက်
“ ယောက်တိုင်းတစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပါပဲနော်။ လူတွေကတော့ စားဝတ်နေရေးကစ။ ဒါပေမယ့် သူများလှူတာတော့လှူပါတယ်။ သူများမလှူနိုင်တဲ့နောက်ပိုင်းကတော့ ငတ်ပြတ်မာပါ။ အဒေါ်တို့လည်း လယ်တွေ ယာတွေပြန်မလုပ်နိုင်ဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်တုန်းကတော့နည်းနည်းပါးပါး ပြန်လုပ်နိုင်တယ်။ ဒီနှစ်ကတော့ လုံးဝမပြန်နိုင်ဘူး လာမည့်နှစ်ကြရင်ဘာစားမလဲ။ ”
ဦးမောင်လုံး
“ စားဝတ်နေရေးဆိုလည်း ထုံစံပဲ။ အခုလောကထဲမာ ၁နှစ်၂နှစ်အတွင်း လှူထားတဲ့လူက အများကြီးလှူထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ပိုင်ရှာထားတဲ့ဟာ မရှာနိုင်ပါဘူး။ တစ်လ၁ကြိမ်လှူထားတာ စားဝတ်နေရေးကောင်းကောင်းမလုံလောက် ဖြစ်နေကကြတော့ သားသမီးအတွက် ပူပင်ပူပန်နေတယ်။ သားသမီးလည်းများခါကြတော့ မိသားစုက၈ယောက် ရှိနေကကြတော့ ကျောင်းတက်ဖို့ပါ ဘာညာသွားဖို့ဆိုလည်း ဖိနပ်လိုတယ်။ အင်္ကျီလိုတယ်ဆိုအော်ပြီးတောင်းနေ ကြတဲ့ခါကြတော့ အဖေလည်းမတတ်နိုင်ကကြတော့ ဒီလိုပဲ စားဝတ်နေရေးသူများပေးတဲ့ဟာပဲ ဖူလုံရင်းစားနေရတာ ဝမ်းတော့ဝမ်းနည်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူများပေးတာလည်းဟာပဲ သက်သာသွားတယ်။ “
ဒေါ်နွယ်နွယ်လှိုင်
“ အဓိကလိုအပ်တာတော့ အစားသောက်ပေါ့။ နောက်ကလေးပညာရေး သားသမီးတွေရဲ့ပညာရေး အစားသောက်လည်း လိုအပ်တယ်။ ဆောင်းရာသီရောက်ပြီဆိုလည်း ကိုယ်အိမ်လိုမျိုးမလုံခြုံဘူးပေါ့နော်။ အနွေးထည်လေးလည်းလိုအပ်တာပေါ့။ အိပ်ယာခင်းတွေစောင်တွေကစပေါ့။ အကုန်လုံးလိုအပ်ချက်ဆိုတော့အကုန်ရှိတာပေါ့။ အဓိကလိုအပ်ချက်ကတော့ အစားသောက် ကလေးကျန်းမာရေး စိုးရိမ်နေရတာပေါ့။ ကလေးကျန်းမာရေးနည်းနည်းဖျားလာလို့ရှိရင် ဆေးနဲ့အလှမ်းဝေးမှာ စိုးရိမ်ရတာပေါ့။ ”
