ကဗျာ

အစိမ်းစလေး အိပ်နေသလို ကြာရွက်ရဲ့ အပိုင်းမှာ နွံတစ်ခုရှိတယ် ဆိုပါစို့ လူလား.... ကမ်းစပ်မှာ ငါးမျှားနေမှာပေါ့ ။ ။ ဥတ္တရာအောင် ( လူငယ်​များသို့ )

လေညှင်းတွေ သေနေတဲ့ လမ်းမှာ ဘာ ငှက်မှ ပျံလို့မရဘူး ့ အမဲရောင် မိုးသားကတော့ တိမ်လေးကို ကာထားပေးပါတယ် သာသာယာယာပါပဲ... ရေဒီယိုကို ဖွင့် ့ မိုးမှောင်ကြီးကျလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်လို စပါးခင်းမျိုးက ပြောပါလိမ့် ။ ။ ဥတ္တရာအောင် ( တောင်​သူများသို့ )

မြောက်ဖက် ကျည်ဆံတွေအရောင်းအဝယ်ဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်ကတော့ အမြဲတမ်း ကော်ဖီမှာပြီး ထွေးထုတ်ပစ်တာပဲ ဒီတော့ လူတွေကဒယီးဒယိုင် ထလာကြတော့တယ် ကာလတရားက တိုက်စားလို့အမွှေးကျွတ်သွားတဲ့ မြို့တော်ဝန်တစ်ယောက်လိုပဲ ကျုပ်ရှေ့က စားပွဲဟာ သူ့သမိုင်းကို သ လိုက်တယ် ကျုပ်မိတ်ဆွေက ဘာသာစကားကိုထုတ်ပြီး ကျသင့်ငွေကို ရှင်းနေတယ် လိပ်ပြာမလှတဲ့ အခိုးအငွေ့တွေကြားမှာ ဆေးလိပ်သောက်ရတာ ကျုပ် အရွံမုန်းဆုံးပဲ မြို့ထဲက ငါးမှန်သမျှ ဆလားဗီးယား ဖြစ်ရခြင်းကို ဂုဏ်ယူနေတုန်းမို့ စစ်သား တစ်ယောက်ကြွလာတယ်နဲ့ ဘုန်းကြီးတစ်ပါး ချီတက်လာတယ်ကို ကျုပ် အိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားရလိမ့်မယ် မကောင်းဆိုးဝါးနဲ့ မျက်မမြင်လမ်းထောင့်မှာ အချက်ပြမီးဟာ သူ့သွားကိုဖြဲပြလာတာကြောင့်...

နွားကဗျာ